De vier arrestanten worden verdacht van lidmaatschap van een criminele organisatie, corruptie en het witwassen van geld. De zaak gaat over vermeende omkoping door 'een Golfstaat' met geld en geschenken van mensen in of rond het EP. Meerdere mensen in België en in Italië zijn daar sinds vrijdag voor aangehouden.

Oliestaat Qatar wordt in de meeste media als de voornaamste betaler van smeergeld genoemd, maar in Italiaanse media wordt ook over Marokko gesproken. Qatar weerspreekt in een verklaring met klem alle beschuldigingen en bestrijdt iets verkeerd te hebben gedaan.

Volgens de aanklagers zou de Golfstaat assistenten van Europarlementariërs hebben omgekocht om zo beslissingen in het Europees Parlement te beïnvloeden.

Volgens het Openbaar Ministerie werden er vrijdag in Brussel zes mensen aangehouden, van wie er vier gevangen blijven zitten. Een van hen is de voormalige vicepresident van het Europese Parlement: de Griekse sociaaldemocraat Eva Kaili.

Ook haar partner Francesco Giorgi is gearresteerd. De vader van Kaili werd ook aangehouden toen hij een hotel in Brussel verliet met een koffer vol cash, maar inmiddels is hij vrijgelaten.

Belgische media berichten dat ook de Italiaanse voormalige Europarlementariër Pier Antonio Panzeri en een niet bij naam genoemde lobbyist voor ten minste 48 uur vast blijven zitten.

In Italië zijn de vrouw en dochter van Panzeri opgepakt en door een rechter in Brescia onder huisarrest geplaatst. De Italiaan Luca Visentini, die topfuncties bekleedt in de wereld van internationale vakbondsorganisaties, werd ook gearresteerd. Hij is onder voorwaarden vrijgelaten.

Bij de Waalse socialist en Europarlementariër Marc Tarabella is zaterdagavond huiszoeking gedaan, maar hij is volgens Belgische media niet aangehouden. Het heeft in de Waalse politiek tot grote ophef geleid.

Transparency International (TI), een internationale organisatie voor de bestrijding van corruptie, stelt in een reactie dat dit slechts een van de vele incidenten is. Binnen het Europees Parlement zou al tientallen jaren een cultuur van straffeloosheid heersen, met zwakke financiële regelgeving, gebrekkige controlemechanismen en een volkomen gebrek aan onafhankelijk ethisch toezicht.