Truss wil aanblijven tot haar opvolger bekend is. Nieuwe leiderschapsverkiezingen binnen de Conservative Party moeten uitwijzen wie dat wordt. Die verkiezingen worden volgende week vrijdag, 28 oktober, gehouden.

De druk op Truss ontstond als gevolg van haar zwalkende economische beleid. Haar plannen om de belastingen voor de hoogste inkomensklassen te verlagen, waren niet doortimmerd genoeg en leidden tot paniek op de financiële markten. De Britse economie kreeg daardoor een enorme klap te verwerken.

Truss offerde vorige week haar rechterhand en minister van Financiën Kwasi Kwarteng op. De premier leed ernstig gezichtsverlies doordat ze veel van haar gefaalde economische plannen moest terugdraaien. Haar autoriteit bleek blijvend beschadigd.

Deze week ontplofte er een nieuwe bom toen ook de minister van Binnenlandse Zaken, Suella Braverman, opstapte. Braverman stuurde zelf een brief naar Truss, waarin ze erkende dat ze een fout had gemaakt door een officieel document via haar privémail te versturen. Dat is tegen de regels. In een verklaring zei Braverman verder dat ze zich "zorgen" maakt over de koers van de regering. Volgens haar zijn belangrijke verkiezingsbeloftes gebroken.

Met het vertrek van twee van de vier belangrijkste ministers in het kersverse kabinet kwam Truss nog verder onder druk te staan in haar eigen Conservatieve Partij. Donderdagochtend hadden meerdere partijgenoten van Truss al openlijk opgeroepen tot het ontslag van de premier.

Truss heeft nu zelf haar conclusies getrokken, wat resulteert in een spectaculair kort premierschap. Nooit eerder in de geschiedenis was een premier in het Verenigd Koninkrijk zo kort aan de macht als Truss.

Het vorige record stond op naam van George Canning. Hij werd op 12 april 1827 premier, maar stierf op 8 augustus 1827. Daarmee kwam zijn regeringsperiode na 119 dagen ten einde. Truss is met haar ontslag al na 45 dagen premier af.

Sinds het einde van een coalitieregering van de Conservatieven met de Liberaaldemocraten in mei 2015 heeft het Verenigd Koninkrijk vier Conservatieve premiers versleten (Cameron, May, Johnson en Truss). Zij vertrokken allen voortijdig.