De advocaat van de familie, Paolo Giachini, zei dat hij en Priebkes familie de kist met zijn lichaam dinsdagavond uit het oog zijn verloren, toen ze een uitvaartplechtigheid probeerden te houden in Albano Laziale, een randgemeente van Rome.

Op een gegeven moment kwamen zo'n dertig mensen het gebouw binnen en namen de kist mee, aldus Giachini. Hij gaat ervan uit dat het Italiaanse leger verantwoordelijk is voor de verdwijning van het lichaam, omdat het naar een militair vliegveld zou zijn gebracht.

Het is volgens de advocaat onduidelijk wie het lichaam nu heeft of waar het is. De doodskist van Priebke was even daarvoor door honderden woedende betogers ontvangen. Zij stonden tegenover aanhangers van extreemrechts, die juist verheugd waren dat de ultraconservatieve priesterbroederschap de dodenmis voor Priebke wilde opdragen.

Toen de voormalige kapitein van de SS op 100-jarige leeftijd overleed, zocht Giachini dagenlang vruchteloos naar een kerk die zijn uitvaart wilde verzorgen. Het Romeinse stadsbestuur, het aartsbisdom Rome, Priebkes tweede vaderland Argentinië en zijn Brandenburgse geboorteplaats weigerden.

Dinsdag schoot de omstreden Priesterbroederschap van Sint Pius X Priebkes Giachini te hulp. Het kapittel van de uiterst behoudende beweging bood aan de dodenmis voor Giachini's overleden cliënt op te dragen.

Donderdag gaf Giachini ook een videotestament van Priebke vrij. Daarin zegt Priebke in het Italiaans met een zwaar accent dat hij geen berouw heeft van zijn rol bij een moordpartij tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Daarbij werden 355 Italianen gedood. De slachtpartij was een vergelding voor een aanslag van het Italiaanse verzet waarbij 33 leden van een militaire politie-eenheid van de nazi's om het leven kwamen.

Priebke, een Holocaust-ontkenner, zegt in de video ook dat het vreselijk was om zo iets te moeten doen. Hij bood op geen enkele wijze zijn excuses aan aan de nabestaanden van de slachtoffers. Wel zei hij dat het volgens hem onmogelijk was om orders te negeren.

Priebke werd in 1994 door Argentinië, waar hij na de oorlog naartoe was gevlucht, uitgeleverd aan Italië. De centrale vraag in zijn proces was of Priebke medewerking aan de massa-executie had kunnen weigeren. "Ik zou zelf zijn doodgeschoten als ik had geweigerd", zei hij zelf, maar dat werd door historici in twijfel getrokken.

In 1996 werd hij vrijgesproken vanwege zijn hoge leeftijd. Lang kon Priebke niet van zijn vrijheid genieten, in 1997 werd een nieuw proces begonnen, waarin hij tot vijftien jaar cel veroordeeld werd.

In hoger beroep werd dat levenslang, maar Priebke mocht zijn straf vanaf 1999 in huisarrest uitzitten.