Op 15 september stemde het parlement al in met het voorlopige wetsvoorstel. Daarna volgden meerdere dagen waarin gedebatteerd werd over het voorstel. De premier heeft enige toezeggingen gedaan aan kritische Conservatieve partijgenoten om ze toch over de streep te trekken. Een deel van de kritische leden vindt dat de regering in Londen geen internationaal recht mag schenden.

In het compromisvoorstel staat onder meer dat eerst toestemming aan het parlement wordt gevraagd, voordat bepaalde onderdelen uit het zogeheten Noord-Ierland-protocol worden verworpen. Daarbij moet uitsluitend zijn vastgesteld dat de EU zich niet aan de afspraken houdt en daarmee zelf het protocol "ondermijnt".

Het wetsvoorstel van Johnson raakte in opspraak omdat daarmee belangrijke bepalingen in het geldende akkoord over het Britse vertrek uit de EU terzijde worden geschoven. In de clausule geeft Londen zichzelf de macht om afspraken over de grens tussen Ierland en Noord-Ierland te veranderen.

Die afspraken waren echter met de EU gemaakt om een harde grens met Noord-Ierland te voorkomen. Brussel spreekt er schande van, maar de Britse premier vindt zijn wet nodig om een scheuring van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te voorkomen. Johnson wil niet dat Noord-Ierland gaat afwijken van de rest van het VK.