Ik zou niet snel een boek over voetbal kiezen.

Maar als de naam Philip Kerr op het omslag staat, wordt het andere koek. Kerr heeft een succesvolle reeks boeken geschreven met Bernie Gunther in de hoofdrol en het naoorlogse Berlijn als decor.

Daarnaast heeft hij een aantal themathrillers met futuristische en of filosofische inslag geproduceerd, die getuigden van veel research en vooronderzoek.

Met Transfermaand heeft hij zich of terdege over het vak geïnformeerd, of Kerr was al een fan. Deze voetbalthriller speelt zich af in de Britse Premier League, waarvoor Kerr het fictieve voetbalteam London City heeft bedacht, dat redelijk hoog in de pikorde staat.

Eigenaar van deze club is een schatrijke Rus; hun trainer is een soort Louis van Gaal, en de manager, Scott Manson, wordt door de Russische boss als detective aangesteld als de eerste lijken letterlijk uit de kast tuimelen.

Kerr strooit met namen uit de echte Premier League - en jawel, onze Robin van Persie wordt ook genoemd - en daarbij worden er flink wat trainers en voetbalmoguls over de knie gelegd. Kerr heeft ook geen goed woord over voor de WK 2022 in Qatar, dat ernstig besmeurd is door omkoopschandalen en de deerniswekkende arbeidsomstandigheden van de bouwslaven.

En voorts kraakt hij stevige noten over transfers, hooligankoren en dubieuze voetbalpolitiek achter de schermen.

De plot is degelijk uitgewerkt en het is ronduit fun hoe Kerr bij monde van Manson leegloopt over transferbedragen, verwende voetbalblagen en vedettes.

En Manson als coach van de verhaallijn overtuigt: hij is een ex-voetballer met hersens en een tamelijk cynische blik op de wereld van het voetbal, waar inmiddels zoveel miljarden in omgaan dat de schoonheid van de sport soms ondergesneeuwd raakt. Tip: lees de flaptekst niet - er zit een spoiler in.  

Transfermaand is verschenen bij Uitgeverij Boekerij, in een vertaling van Jan Pott.