Amanda Wagner is als vaste Slaughter-personage een hooggeplaatste politiefunctionaris. In Genadeloos wordt middels flashbacks het prille begin van haar carrière bij het korps weergegeven, toen ze met een vrouwelijke collega op een gruwel van een seriemoordenaar jaagde.

Deze oude politiezaak lijkt verweven te zijn met het heden, zowel van Amanda als van haar rechercheur Will Trent, een andere bekende in de Slaughter-reeks. Thrillers lang bleef Will ongenaakbaar over zijn verleden zwijgen, maar deze keer zet Slaughter de man klem.

Als hij het niet wil verbruien bij Sarah Linton (bekende no. 3), met wie hij een relatie heeft gekregen, moet hij de wapens oppakken met de demonen uit zijn verleden. Letterlijk.

Vernuftig zet Slaughter plotlijnen in alle richtingen uit, en laat her en der de verbindingsstukken tussen de regels doorschemeren. Maar lang gebeurt er te veel om een patroon te kunnen ontdekken, want Slaughter wil de aandacht vestigen op meer issues dan alleen de jonge meisjes (diep gevallen prostituees) die een kippenvelnoodlot ondergaan.

De jaren zeventig was een periode waarin vrouwen bij de politiemacht meer ambieerden dan alleen secretaressewerk. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het verklaart ook de spijkerharde opstelling van Amanda Wagner, die zich indertijd staande moest houden door zich een stevig pantser aan te meten dat haar als een tweede, permanente huid heeft omsloten.

Het was eveneens de tijd waarin zwarte Amerikanen aan het emanciperen waren, en kijk ook niet op van zinnen als: "We moeten even langs de buurvrouw. Ze is wel joods - vind je dat een probleem?"

Slaughter benadert deze thema's als een houwdegen. Het seksisme van de mannelijke agenten, hun minachtende houding jegens vrouwen en het onderlinge racisme van zwart/wit worden stevig uitgesmeerd en verknoopt met een goed uitgewerkte intrige.

De onderliggende oorzaken van die wederzijdse argwaan komen minder aan bod, of eigenlijk niet. Op een sporadische opmerking na van een wetenschapper - de patholoog - die van oudsher weinig ophebben met de hokjesgeest van oi polloi. "Och, die mannen zijn bang dat vrouwen beter zijn."

Dat is wat kort door de bocht, maar Genadeloos is dan ook een thriller en de ongelijkheid is in dienst gesteld van het verhaal (en de spanning), niet andersom. Het resultaat is een echte Slaughter, hard en scherp, en de schrijfster heeft met griezelige creativiteit een seriemoordenaar geschapen om van te huiveren, zoals we van haar gewend zijn.

Uitgeverij Cargo

Vertaling Ineke Lenting