
Joydeep Roy-Bhattacharya - De verhalenverteller van Marrakech
Joydeep is in India geboren, hij woont in New York en schrijft als een volbloed Marokkaan over een plein in Marrakech, de Jemaa, een stadshart warm van zon en mensen en cultuur.
De rode lijn in het verhaal is een westers paar dat de aandacht heeft getrokken van vele bezoekers van Jemaa. Als het paar verdwijnt, leveren vaste Jemaa-gangers door middel van hun eigen ontmoeting met de twee een schakel in het verhalensnoer.
Deze opzet is als prozaïsch prijsschieten en het resultaat is een kleurrijke roman zonder kitsch; Joydeep is kennelijk perfect ingevoerd in de traditionele vertelkunst uit deze contreien.
Overtuigen
Zijn personages overtuigen, je kunt de citroen- en amandelbomen bijna ruiken, evenals de kruidige dampen die opstijgen uit de soeks met hun levendige, broeierige sfeer. Meer nog dan dit mozaïek van verhalen is het frappant hoe Joydeep de esprit van deze mini-samenleving heeft weten te vatten in de personages.
Kunstenaars, handenlezers, rokkenjagers, juweliers, corrupte agenten, Touaregs, ambachtslieden krijgen een plek in deze mythische wereld; ze zijn levensecht en Joydeep weet via hen diep tot in de ziel van Marrakech door te dringen.
1001 waarheden
De voor de hand liggende vergelijking met 1001 Nacht gaat alleen in die zin op dat in deze sferen verhalen als 1001 kunnen ontstaan. Sommige personages in Joydeeps roman, zoals de handlezeres, hebben die neiging naar de mystieke fabel, om een situatie te verklaren of als beeldspraak.
Het leeuwendeel bestaat echter uit vignetten van visies op religie, filosofie, liefdes, dromen en zulk soort aardsheden, eerder menselijke zwakheden en krachten dan sprookjes.
De verhalenverteller van Marrakech is een echt leesboek dat een andere kant van deze samenleving belicht dan die wirwar van demarcatielijnen onder 220 Volt uit de media.
De verteller wil de waarheid doorgronden want, zo luidt de openingszin: 'De waarheid is het enige wat telt.' Maar waarheid kent vele gezichten en waar de verbeelding als summum van vertelkunst cultuur is, verkrijgt die uiteindelijk een zwevende plek tussen fictie en non-fictie.