Lex is de stem van heel veel jongens in heel veel dorpen in het westen. Zijn gezin is niet arm en niet rijk, zijn jongere broer en zus doen soms vervelend en hij drinkt vaak een biertje met zijn vrienden. Lex heeft ambities.

Hij is een piratenzender opgestart omdat hij zijn dorpsgenoten deelgenoot wil maken van betere muziek, maar dringt die niet aan hen op: tussen populaire plaatjes draait hij funky muziek, van Toots and the Maytals (die echt bestaan) in het bijzonder.

De roman gaat over ruwweg het laatste jaar van Lex in het dorp, voordat hij zijn vleugels uitslaat naar Londen met zijn aantrekkelijke underground popscene.

De andere rode draad in het verhaal is de mooie Michelle, die onbereikbaar is vanwege haar verkering met Liam, maar met wie hij ‘het’ hoopt te doen voor hij vertrekt.

En dan is er nog het grote popconcert van Toots dat Lex wil organiseren; een voor die contreien erg gewaagde onderneming. Buiten die twee verhaallijnen schetst Mylet met humor het doorsneeleven van het fraai gelegen – hoewel wat desolate – Ierse dorp.

Met de ongein van vrienden, pesterijen over zijn maagdelijkheid, school, wissewasjes met de radiozender, dronken lol in de kroeg waarbij de zaken af en toe uit de hand lopen.

Tussendoor geeft Mylet de figuranten een stem en schrijven ze hun eigen hoofdstukje, die echter niet veel meer inzichten opleveren.

De belangrijkste observant van het dagelijks leven blijft Lex, en wel op een manier die duidelijk geïnspireerd is door Nick Hornby. Het is makkelijk je te laten meevoeren door Lex’ dromelarijen en de veelal geestige voorvallen.

Dat levert een coming-of-age-roman op van een knaap die een zekere originaliteit bezit omdat hij pienterder is dan de meesten in zijn omgeving, maar ook weer niet zo pienter dat Lex een ‘in your face’-roman is geworden, eerder ontwapenend charmant.

Uitgeverij Anthos
Vertaling: Harry Pallemans