Ze raakten allemaal in meer of mindere mate 'gestoord' en wel in die mate dat het niet leuk meer was. Maar ziedaar: het gaat weer beter met ze.

Kay heeft inmiddels de leiding van het belangrijke Cambridge Forensische Centrum in Massachusetts.

Haar nichtje Lucy en de ruwe bolster-blanke pit ex-politieman Marino werken ook weer aan haar zijde. Als Kay een specialistische training volgt op Port Mortuary op de Dover Air Force Base, wordt het roer overgenomen door haar rechterhand Jack Fielding.

Maar Fielding raakt danig in de war als er een lijk, dat voor dood in de koeling hoort te liggen, spontaan begint te bloeden. Het is duidelijk dat Kay terug moet komen omdat de situatie waarin het 'gekkenhuis' door de 'patiënten' gerund wordt, niet gecontinueerd mag worden.

Er is voortdurend sprake van state-of-the-art ontwikkelingen, die jammer genoeg ook misbruikt worden door slechte mensen. Kay heeft haar team, Lucy en Marino, keihard nodig. Haar uit de doden opgestane geliefde, Benton, steekt ook de helpende hand toe.

Maar net als vroeger leiden zijn FBI-verplichtingen tot een paranoïde situatie omdat hij niet alles kan en mag vertellen wat hij uit hoofde van zijn functie weet. Dat dilemma begrijpt ze best – totdat het haar eigen zaak begint te hinderen en de professionele fricties tussen Kay en Benton weer als vanouds oplaaien.

Het hele verhaal (een kleine vijfhonderd pagina's) is geconcentreerd in een kleine twee dagen. Het doet qua spanning, dreiging en caleidoscopische ontwikkelingen ook inderdaad een beetje denken aan de tv-serie '24', inclusief die fantastisch volgehouden spanningsboog.

Natuurlijk is niets wat het lijkt. Er gebeurt van alles, maar de suspense speelt zich net zozeer af in Scarpetta's hoofd als in de werkelijkheid.

Daarnaast is de spanning van het technische werk in het lab net zo intens als de confrontaties in de buitenwereld, en krijgt de lezer als bonus een onverwerkte, gruwelijke gebeurtenis uit het verleden opgediend.

Cornwell is weer op de rails en de echte Scarpetta is terug. Port Mortuary is een knap gecomponeerde thriller met veel lagen, afgezien van de ietwat overdadige introspectieve passages en de voor alfa's (?) wat complexe technobabbel.

Nederlandse vertaling: Mortuarium
Vertaler: Carla benink