Net op tijd begint René Dings aan het tweede hoofdstuk van zijn boek, waarin hij ingaat op de geschiedenis van de spatie.

Daarvoor heeft hij een hele reeks verkeerd gebruikte spaties opgenoemd, die veelal voor meerdere interpretaties vatbaar en daardoor aanleiding tot hoongelach zijn.

Maar na een paar bladzijden zijn we enigszins uitgelachen en heeft zelfs de grootste ‘spatiesukkel’ de boodschap begrepen. Dan heeft de auteur zich onder meer afgevraagd hoe duur Nijmegen is (Koop zondag Nijmegen), of een ‘blinde geleidehond’ wel handig is en hóéveel bedeelden Neerlands grootste nieuwssite bedoelde met ‘Frogers in actie voor minder bedeelden’.

Wat volgt is veel boeiender en leuker. Volgens de overlevering zou de Griekse dichter Sophokles zijn overleden doordat hij aan één stuk door een toneelstuk voordroeg. Spaties hadden hem adempauzes verschaft en wellicht zijn leven gered.

Behalve een heleboel handvatten om verkeerd spatiegebruik te voorkomen, behandelt Dings ook een vijftal oorzaken van spatiemissers.

Twijfel, het Engels waarin bijna alles los wordt geschreven, de spellingcontrole van Word die veel samenstellingen niet kent, de onduidelijkheid van sommige taalregels en menselijke desinteresse zijn volgens de auteur de redenen dat zijn website Spatiegebruik.nl vol staat (maar ook volstaat?).

“Ik vind het helemaal niet vreemd dat mensen het vertrouwen verliezen in banken,” betoogt de auteur in het elfde hoofdstuk. De kredietcrisis is volgens hem een spatiecrisis.

Dat banken massaal reppen van een ‘Rabo hypotheek’, een 'Postbank klant’ en van ‘veiligheids overwegingen’ komt het vertrouwen in de betrouwbaarheid van hun diensten niet ten goede.

Een bank die voorwaarden zo opstelt dat mensen met een ‘pensioen te kort kunnen profiteren’, moet toch niet gek opkijken wanneer de klant even verder zoekt.

En dan Dan Brown, de bestsellerauteur die in zijn eentje even 3,5 miljoen keer een verkeerde spatie over de Nederlandse toonbanken liet gaan. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Dings eigenlijk zijn vertaler moet aanpakken, die had een koppelteken moeten plaatsen in de titel van De Da Vinci(-)Code.

Weg om legging (“er zijn zelfs mannen die van hun vrouw scheiden vanwege haar legging”) is een leuk boekje voor taalpuristen, kommaneukers en ‘spatiemeesters’. Stiekem is het bovendien nog leerzaam ook.

Ook aardig voor iedereen die wil weten of hij iets moet aantrekken bij een cursus ‘naakt model tekenen’ en wat Balkenende precies aan de majesteit wilde overbrengen toen hij in 2006 in een brief sprak over de ‘informatie werkzaamheden’.