Ze doen het wel vaker, de auteurs. Een krantenberichtje van 5 vierkante centimeter uitwerken tot een heel verhaal waarin zij hun eigen visie geven op de aanloop en de gevolgen van het nieuws.

Ook Spinnenverdriet is zo’n roman, en een heel geslaagde bovendien.

Het bericht in de krant ging over een echtgenote die haar man vermoordde. Lenaerts laat Spinnenverdriet beginnen bij het weerzien van drie vriendinnen die in hun schooltijd dik bevriend waren.

e verliezen elkaar uit het oog totdat een van hen, Linda, vele jaren later een verhalenwedstrijd wint met een vakantieherinnering uit haar jeugd. Als het verhaal wordt gepubliceerd, nemen de andere twee contact met haar op.

Bij de reünie verneemt Linda de levensloop van de andere vrouwen, en hoe het komt dat ze uiteindelijk onder hetzelfde dak zijn beland. Voor deze aanloop benut Lenaerts de mogelijkheden van de fictie ten volle.

Enerzijds creëert ze levensechte personages rondom het waar gebeurde verhaal van de moord op de echtgenoot. Anderzijds speelt ze kunstig met zowel het toeval als met het gegeven van oorzaak en gevolg – wat het ene individu onderneemt, heet altijd positieve of negatieve gevolgen voor de ander.

Er zit evenwel nog een diepere laag in Spinnenverdriet, en dat is het besef dat het drama altijd vast onderdeel zal uitmaken van ons leven. Het is niet moeilijk om in deze roman de tijdloosheid te ontdekken van menselijke relaties die altijd op dezelfde tragedies uitlopen, hoezeer wij ook proberen om die te bannen.

De thema’s uit Spinnenverdriet hebben we immers in Russische klassiekers voorbij zien komen, in Griekse tragedies, in Shakespeariaanse toneelstukken en in alles daartussen. Moord en doodslag, verraad en verdriet, haat en wraak maar ook liefde en vriendschap.

Of er nu een koninkrijk op het spel staat of het (on)geluk van één individu – vaardige schrijvers zijn al eeuwen bezig onze menselijke zwakheden en krachten te verduidelijken.

Ook Lenaerts heeft zo’n verhaal gecreëerd, en wel rondom zo op het oog doorsnee mensen. Er was eens een meisje. Die kreeg vriendinnen. Toen een vriendje. Hij werd haar echtgenoot maar geen leuke, en ze kreeg er een helse schoonmoeder bij.

Ze wilde graag kinderen. Ze wilde liefde. Ze vond die liefde. Maar de obstakels naar haar geluk namen groteske vormen aan. Ze sloeg door. Begon opnieuw. Werd ingehaald door haar verleden; kreeg nieuwe tragedies te verwerken.

Deze synopsis beslaat evenwel nog geen kwart van het boek. De veranderingen in de maatschappij vanaf de jaren 60 heeft Lenaerts er bijvoorbeeld ook in verweven. De socialisten die terrein wonnen op de godsdienst, de verzelfstandiging van de vrouw, de vervagende klassenverschillen; allerlei factoren die van invloed waren op het bewustzijn van mensen in dit deel van Europa.

En dan er zijn nog veel meer indringend geportretteerde personages wier levens in elkaar gaan haken. Toch telt deze rijk gevulde roman maar ca 250 pagina’s. 250 pagina’s in glashelder proza waarmee overstelpend veel wordt verteld. Een juweeltje.