Katleen Uitterhaegen, jeugdbeschermer in Limburg en kaderlid bij FNV, heeft er vertrouwen in dat het aantal kinderen en gezinnen (de zogenoemde caseload) omlaaggaat. Ook verwacht ze dat "de bureaucratische papierwinkel minder wordt". "Maar veel collega's hebben zoiets van: ik moet het nog zien gebeuren", zegt ze.

Ze gaat ook zelf initiatief nemen door het aantal zaken dat ze heeft - volgens afspraak - af te bouwen. Zo neemt ze bij het afronden van de ene zaak niet meteen een nieuwe aan.

Uitterhaegen komt net terug van een bezoek aan een woongroep. Tijdens dat bezoek besefte ze opnieuw hoe goed het is dat jeugdbeschermers meer tijd krijgen. "Ik merkte hoe belangrijk het is dat ik vaak binnenloop. Het is in het belang van het kind om een relatie te kunnen opbouwen. Zeker met voogdijkinderen, die je jaren begeleidt."

"Het is een pittige baan en je werkt onder hoge druk. Als mensen aan mij vragen hoe het op het werk is, zeg ik altijd 'druk'. Ik weet niet beter. Dan is het ook moeilijk om nieuwe mensen binnen te halen. Als we in de toekomst een lagere werkdruk hebben, maakt dat het werk ook aantrekkelijker."

Uitterhaegen is blij dat er een akkoord is, maar zegt dat het niet de oplossing is van alle problemen bij de jeugdzorg. Ze wijst op de wachtlijsten bij de zorgaanbieders die alleen maar langer lijken te worden. Daardoor is de hulp niet altijd op tijd beschikbaar.

Ze wil nog wel kwijt dat het "hartstikke leuk werk is". "We moeten het echt hebben van de kleine dingen, zoals ouders helpen met opvoeden, zorgen dat kinderen weer goed kunnen meedoen op school of een goede band opbouwen met een kind. Daar doen we het voor."

Sophie werkt al zestien jaar in de jeugdzorg en zit nu bij een jeugd- en gezinsteam. Daar behandelt ze de aanmeldingen van gezinnen die zelf om hulp hebben gevraagd. Er is dus (nog) geen rechter of jeugdbeschermer aan te pas gekomen.

Zij vraagt zich "ernstig" af of het akkoord de problemen gaat oplossen. Want ook in haar werk ziet ze enorme wachtlijsten. "Alleen al de wachtlijst voor een intakegesprek voor hulpverlening is vaak drie tot zes maanden. Ook kan het zijn dat de hulp nog niet daadwerkelijk start."

Sophie vreest dat die wachttijd voor jeugdbeschermers verder toeneemt. "Dan verplaats je de druk vanuit de jeugdbeschermers naar de jeugd- en gezinsteams. Die moeten iemand langer begeleiden, terwijl zij hebben aangegeven dat het daar ook al vastloopt." Daardoor krijgen ook organisaties als Veilig Thuis meer meldingen en dus meer werkdruk, denkt ze.

Voor het imago van jeugdbeschermers is het akkoord wel goed, want die functie was volgens Sophie niet altijd aantrekkelijk door de hoge werkdruk. "Ik hoop dat meer mensen gaan solliciteren. Maar er moet ook goed nagedacht worden over hoe de gevolgen van dit akkoord opgevangen moet worden in het vrijwillige kader."

Tobias Baruch, jeugdbeschermer in de regio Amsterdam, noemt het akkoord "hartstikke goed nieuws". "Dit werk vraagt ontzettend veel van je, het gaat om kinderen in soms levensbedreigende situaties. Je hebt zo weinig tijd om te kunnen reflecteren op je eigen handelen. Nu kun je even lucht happen, waardoor mensen ook minder snel zullen omvallen."

De gezinsmanager vindt het wel spannend wat voor effect het akkoord heeft op de wachtlijsten. Die zorgen juist voor meer werkdruk. Als een van Baruchs collega's uitvalt, moeten de lopende zaken van diegene worden opgevangen. Deze langlopende en ingewikkelde zaken komen dan boven op de zaken die de jeugdbeschermers al hadden.

Dat heeft ook effect op de gezinnen zelf. "Hoe simpeler de jeugdvraag, hoe langer je op de wachtlijst staat", zegt Baruch. "Maar de situatie kan ook escaleren." Hij ziet al dat casussen pas worden opgepakt als ze heftiger zijn geworden. "Vergelijk het met het breken van je been, en dat je niet gelijk maar pas over maanden wordt geopereerd. Daar heb je later last van."

Baruch hoopt dat het nieuws het aantrekkelijker maakt om als jeugdbeschermer te werken. "Het is een ontzettend mooi vak. Dat ik in de rechtbank mag staan en daar een kind een stem mag geven door de rechter te vertellen wat een echtscheiding met kinderen doet. Ik kom net terug van een huisbezoek waar een meisje huilend tegenover mij stond en zei: 'Wat fijn dat je dit hebt gedaan, het gaat weer goed met me. Ik durf weer richting de toekomst te kijken.'"

*Op verzoek van de geïnterviewde is de naam Sophie verzonnen. Haar naam en functie zijn bekend bij de redactie.