Precies op het moment dat boer Martijn te Brake wil uitleggen waarom zijn bedrijf zo natuurvriendelijk is, vliegt er luid roepend een grote bonte specht over. Hij schiet in de lach: "Nou, daarom dus."

De specht vliegt richting Natura 2000-gebied Bekendelle. Dat ligt pal naast de boerderij van Te Brake en zijn vrouw Ursula. Het beschermde natuurgebied in de Achterhoek is de reden dat Te Brake zijn vak op meer natuurvriendelijke wijze uitoefent.

"We zijn heel extensief. We hebben één koe per hectare, waar 2,5 koe per hectare gebruikelijk is." In totaal beschikt Te Brake over 65 hectare grond.

Daarnaast groeien in zijn weilanden allerlei grassen en klavers en niet alleen Engels raaigras, zoals bij intensieve melkveehouderijen vaak gebeurt. "Het stikt er van de bijen en andere insecten", vertelt Te Brake. "Het zijn ook de enige weides waar ik nog sprinkhanen tegenkom. En reeën krijgen er meestal hun jongen."

"Als ik met een ecoloog langs de rand van de sloot loop, vindt die dat helemaal geweldig", zegt Te Brake. "Hij ziet er van alles en zo gaat dat hier nog."

Met hier en daar wat vergoedingen voor de natuurvriendelijke manier waarop hij boert en door goed na te denken over welke investeringen nodig zijn, is de boerderij van Te Brake rendabel. "We kunnen goed rondkomen en komen niks tekort."

Met "zo gaat dat hier nog" doelt Te Brake op de indeling van het landschap in de Achterhoek. Waar de ruilverkaveling in de rest van Nederland halverwege de vorige eeuw op gang kwam, bleef dit deel van de Achterhoek daarin achter.

Door die ruilverkaveling kon het platteland als het ware strak worden getrokken, wat efficiënter was voor de boer.

"Hier hielden ze een deel van de ruilverkaveling tegen", legt Te Brake uit. Het resulteerde in behoud van het ouderwetse coulisselandschap. Je ziet houtwallen, slootjes en hier en daar een boom in een weiland. "Ik denk dat Nederland er honderd jaar geleden zo heeft uitgezien", glimlacht Te Brake.

Ook al boert Te Brake in harmonie met de natuur, het is onzeker of het stikstofprobleem ook gevolgen voor hem heeft. "Er wordt af en toe wat geroepen, maar eigenlijk weten we niks", zegt zijn vrouw Ursula.

Haar man vult aan: "Wat is er nu eigenlijk bekend? Waar heeft het gevolgen en voor wie? Het zou met spoed aangepakt worden, maar we zijn al ruim drie jaar bezig."

Hij denkt dat ze "in Den Haag" zijn boerderij als voorbeeld zien voor andere boeren, maar zeker is dat ook niet. "We liggen er niet wakker van, maar ik wil gewoon verder met ondernemen."

Te Brake wil de ruimte waar zijn koeien kalfjes krijgen groter maken. Ook de stal waar het jongvee staat kan wel een flinke opknapbeurt gebruiken. "Maar als ik een schuur aanpas, wil ik wel dat dat voor twintig jaar is. Daarin worden we nu belemmerd. Voorlopig doe ik maar even niks en dan zien we het wel."

De boer uit Woold rekent op de provincie Gelderland, die heeft gezegd geen boeren verplicht te gaan onteigenen. Er zijn eerder wel gesprekken geweest met de provincie over de stikstofaanpak, hoe het verder gaat is onduidelijk.

Groeien in het aantal koeien hoeft voor de Achterhoekse boer niet. "Dan moeten we extra fosfaatrechten kopen en de stal uitbreiden. We krijgen daar geen vergunning voor omdat we naast een Natura 2000-gebied zitten", legt Ursula uit. "Dan kan je het beter op een natuurvriendelijke manier doen en dat zo goed mogelijk proberen te doen", vult haar man aan.

"Zoals het nu gaat zijn we tevreden en redden we het", vervolgt Ursula. "We hopen gewoon dat we hier boer kunnen blijven."