Wie een kavel wil, moet geduld hebben. De meeste volkstuinverenigingen hebben lange wachtlijsten tot wel twee jaar. Sommige verenigingen hebben zelfs een opnamestop ingesteld, waardoor inschrijven op dit moment niet mogelijk is.

Vroklage begrijpt wel waarom de vraag naar volkstuintjes tijdens de coronapandemie is gestegen, "want wat had je in hemelsnaam nog te doen? In je tuintje kon je wel zijn en over de heg kon je contact hebben met de buren. Een volkstuin is een veilige haven."

De tuintjes trokken volgens hem ook de aandacht van de vele wandelaars in met name de lockdownperioden. "Die mensen dachten ook: een volkstuintje lijkt me geweldig."

Maar de pandemie is volgens Vroklage niet de enige oorzaak van de toegenomen populariteit van volkstuintjes. "Steeds meer mensen vinden het prettig om zelf te weten wat ze eten. Ze hebben zekerheid op hun bordje. Bij een supermarkt is dat nog maar afwachten."

Verder zijn de volkstuintjes al lang geen mannenbolwerk meer, zoals in de jaren zestig het geval was, aldus Vroklage. Je ziet volgens hem steeds meer jonge gezinnen en vrouwen. Ook hoog- en laagopgeleiden zitten naast elkaar in de aarde te scheppen. "Het is een dwarsdoorsnede van de samenleving geworden."

Mogelijk speelde ook de moestuinactie van supermarktketen Albert Heijn een rol bij de groeiende populariteit van het tuinieren. Vroklage noemt de moestuintjes een "mooie introductie" tot het zelf kweken van gewassen. Met name voor kinderen, "die zo leren dat wat ze op hun bord krijgen niet uit de fabriek komt".

Tot slot kan iedereen die dat wil lid worden van een volkstuinvereniging en een tuintje aanvragen. Wel vragen veel besturen eerst naar de motivatie van een kandidaat. "Zo voorkom je aan beide kanten teleurstellingen, want het is geen hobby die je één zaterdagmiddag in de maand doet", zegt Vroklage. "Afhankelijk van de grootte van de tuin ben je daar zo'n vier tot acht uur per week mee bezig."