Veiligheidsrisico's voor de samenleving zijn hiermee onvoldoende ingeschat, wordt geconcludeerd. P. is eerder veroordeeld voor de verkrachting van twee minderjarige meisjes in 2010. Hij kreeg in hoger beroep elf jaar cel, maar geen tbs.

De FPA Utrecht (voorheen Aventurijn), waar hij na zijn celstraf werkte aan zijn terugkeer naar de maatschappij, werd door de gevangenis in Vught onvoldoende ingelicht over P. Maar ook schoot FPA Utrecht zelf tekort door onvoldoende in te schatten wat het risicoprofiel van de man was.

P. kreeg al snel veel vrijheden toegekend en kon onder meer een avondopleiding volgen. Eerder is al gebleken dat de kliniek onvoldoende uitgerust was om patiënten met complexe problematiek te behandelen. Er waren veel problemen in de bezetting. Ook konden drugs worden gebruikt op het terrein.

Tijdens zittingen in de rechtszaak zei P. dat hij een masker opzette voor zijn behandelaren van FPA Utrecht. Zo had hij het stimulerende middel ritalin gesnoven op een dag waarop hij een gesprek had met zijn behandelaar. Deze had niets door.

Minister voor Rechtsbescherming Sander Dekker laat weten de aanbevelingen over te nemen van de OVV en de inspecties. Hij schrijft "diep geraakt" te zijn en heeft uit voorzorg de toegekende vrijheden van acht "uitgeplaatste" gedetineerden opgeschort omdat ook bij hen een gestructureerde risicotaxatie ontbrak.

Van dertien andere uitgeplaatste gedetineerden zijn vrijheden ingetrokken. De reden is dat zij nog niet in de "laatste fase van hun gevangenisstraf zaten". In totaal gaat het dus om de beperking van vrijheden van meer dan twintig gedetineerden.

Reclassering Nederland laat weten, in navolging van de wens van Dekker, "alle gedetineerden die worden uitgeplaatst naar een instelling voor forensische zorg, en die in dat kader vrijheden krijgen toegekend, verplicht onder reclasseringstoezicht te stellen".

De nabestaanden van Anne Faber laten in een persverklaring weten dat ze de rapporten "onthutsend, pijnlijk en schokkend" vinden.

De gevangenis in Vught had, toen P. naar de kliniek vertrok, niet alle relevante informatie overgedragen aan zijn behandelaars. De OVV meldt dat dit mede komt doordat P. daar geen toestemming voor gaf.

"In de forensische instelling werd de summiere informatie over Michael P. niet aangevuld door extra risicobeoordelingen uit te voeren. Dit had tot gevolg dat ook in de FPA het ernstige zedendelict waarvoor Michael P. veroordeeld was, buiten beeld bleef", aldus de onderzoeksraad.

De verdachte heeft tijdens de zaak-Anne Faber wel meegewerkt aan onderzoek bij het Pieter Baan Centrum. Het hoger beroep in de zaak loopt nog en er wordt extra onderzoek gedaan naar de seksuele beleving van de man, omdat hier eerder niet veel over duidelijk werd.

Op 29 september 2017 begint de 25-jarige Faber aan een fietstocht vanuit Utrecht. Onderweg stuurt ze een foto van zichzelf naar haar vriend, waarop ze laat zien dat ze natgeregend is. Het is het laatste teken van leven van de vrouw.

Haar lichaam wordt op aanwijzing van P. op 12 oktober in Zeewolde gevonden. De man kon een paar dagen eerder opgepakt worden, omdat zijn DNA op de jas van de vrouw was aangetroffen. Hij had het kledingstuk eerder gedumpt in Huis ter Heide. De man bekent haar verkracht en gedood te hebben toen hij, volgens zijn verhaal, per ongeluk op haar botste met zijn scooter.

De verbazing bij veel mensen is groot als blijkt dat P. eerder was veroordeeld voor het op wrede wijze verkrachten van twee minderjarige meisjes in 2010. Zo stelt de vader van Faber dat de dood van zijn dochter voorkomen had kunnen worden.

De straf van P. wordt in hoger beroep namelijk verlaagd van zestien naar elf jaar cel en hij krijgt ook geen tbs opgelegd, waardoor hij in 2017 in Den Dolder al werkt aan zijn terugkeer naar de samenleving.