Dat stelt Albert Heringa, de man die zijn bejaarde moeder hielp met zelfdoding, in een interview met NU.nl.

"Als er geen medische grondslag is vallen mensen buiten de boot en hulp van anderen mogen ze volgens de wet niet vragen."

En als er wel een medisch 'excuus' is, zoals Heringa het noemt, dan hangt het er volgens hem erg vanaf hoe artsen persoonlijk met euthanasie om willen gaan. "Dat creëert veel rechtsongelijkheid."

In 2008 besloot Heringa zijn 99-jarige moeder Moek te helpen een einde aan haar leven te maken omdat dat naar haar mening voltooid was. Deze stap nam hij toen zijn moeder niet geholpen kon worden door een arts en Moek besloot haar medicijnen op te sparen om daarmee zelf haar leven te beëindigen.

"Ik realiseerde me dat die medicijnen haar misschien niet zouden helpen en dat ze haar extra ziek konden maken." Vanaf dat moment zocht Heringa de juiste medicatie bij elkaar. "De enige mogelijkheid was dat ik dat zou doen, anders was het waarschijnlijk niet goed afgelopen."

In 2010 trad Heringa met zijn verhaal in de openbaarheid via de documentaire De Laatste Wens van Moek en kwam zijn zaak voor de rechter. Ruim drie jaar later, september 2013, heeft het Openbaar Ministerie (OM) een celstraf  van drie maanden voorwaardelijk geëist met een proeftijd van twee jaar voor zijn hulp bij zelfdoding. Aanstaande dinsdag doet de rechter uitspraak.

"Waar die drie jaar voor hebben gediend is mij volstrekt onduidelijk. Ik had verwacht dat het OM iets meer durf zou hebben en na al die tijd met een andere conclusie zou komen dan eentje die je na een paar maanden ook wel had kunnen trekken."

Toch vindt Heringa het niet erg dat het allemaal zo lang heeft geduurd. "Doordat het OM zo op zich liet wachten heeft het proces het karakter gekregen van een proefproces en dat is uitstekend. Ik zit veel meer in de materie en ken inmiddels alle argumenten pro en contra."

In het boek De Laatste Wens van Moek, tekende Heringa het hele verhaal op. De manier waarop zijn moeder uit het leven wilde stappen vindt hij een 'mooi voorbeeld' voor de problematiek rondom hulp bij zelfdoding. "Het gaat erom of de rechter iets doet met de condities waaronder dit gebeurt. Als die worden veranderd, dan zijn we een heel stuk verder. Als er alleen maar een straf voor mij uit komt, dan zijn we niks opgeschoten en gaan we in hoger beroep."

Bekijk een deel van het interview:

Heringa maakt zich vooral sterk voor ouderen die hun leven als voltooid zien, maar hij is niet voor een leeftijdsgrens als het gaat om hulp bij zelfdoding. "Bij adolescenten met liefdesverdriet die er een einde aan willen maken moeten natuurlijk zorgvuldigheidsmaatregelen worden genomen, maar voor mensen met een psychiatrische aandoening is het anders."

"Als deze patiënten echt geen ander alternatief beschikbaar hebben en er zijn al veel stappen genomen, dan vind ik dat ook zij de mogelijkheid van hulp bij zelfdoding moeten hebben."

Die hulp hoeft niet per se door een arts te gebeuren. "Mensen kunnen het heel goed zelf. Er zijn een aantal dingen die je moet weten, maar daar hoef je geen dokter voor te zijn." Volgens Heringa is het zoals het leven zelf, "tenzij er complicaties zijn heb je er geen arts bij nodig."

De wet van een verbod op hulp bij zelfdoding brengt 'meer schade' dan het zou voorkomen. Heringa: "Ik zie niet in wat een verbod in positief opzicht aan de samenleving bijdraagt. De mensen die tot nu toe voor die hulp veroordeeld zijn hielpen allemaal uit barmhartigheid, omdat hun naasten niet door artsen geholpen konden worden."

Wanneer de juridische context van de wet zo kan worden dat de hulp onder bepaalde voorwaarden niet strafbaar is, is Nederland een heel stuk verder.

"Als mensen geholpen mogen worden dan kan dat op een mooie manier. Maar als ze geen hulp kunnen krijgen springen ze voor een trein. Met alle gevolgen van dien."

Bekijk eerdere NU.nl-zondaginterviews