Psychiater Cornelis van Houwelingen deed hier onderzoek naar en ontdekte dat er in grote steden en in de buurt van instellingen voor geestelijke gezondheidszorg een groter risico is dat iemand zich van het leven berooft op het spoor.

Van Houwelingen heeft zestig risicolocaties aangewezen. Spoorbeheerder Prorail pakt momenteel de toegankelijkheid aan van die zestig locaties.

Volgend jaar moeten ze allemaal aangepast zijn. Met hekwerken, camera's en schriklichten wil de spoorbeheerder mensen met zelfmoordplannen zo veel mogelijk afschrikken.

''Uit mijn onderzoek blijkt dat minstens twee derde van de mensen die zelfmoord plegen op het spoor, psychiatrische problemen heeft. Het zijn mensen die erg ziek zijn en impulsief handelen. Het is belangrijk om die impulsen te stoppen'', aldus Van Houwelingen.

Om treinsuïcide, zoals Van Houwelingen het noemt, terug te dringen, is het belangrijk het mensen moeilijk te maken zelfmoord te plegen op het spoor, maar ook om het gehele suïcidegetal in Nederland terug te dringen.

''Want hoe minder mensen zichzelf van het leven beroven, hoe minder gevallen van treinsuïcide zich voordoen'', aldus Van Houwelingen. Zo'n 12 procent van alle mensen die zelfmoord plegen in Nederland, doet dat op het spoor.

Het zelfmoordcijfer terugdringen kan op verschillende manieren. ''Door psychologische hulp goed toegankelijk te maken, zowel via de kanalen van de geestelijke gezondheidszorg als online, kan je al heel wat bereiken'', aldus van Houwelingen.

Op verschillende locaties langs het spoor zijn borden geplaatst met daarop de boodschap 'Ik luister' en het telefoonnummer van 113online, een telefonische hulplijn voor mensen met zelfmoordgedachten.

Zelfmoord op het spoor zorgt voor trauma's voor treinpersoneel, reizigers en omstanders. Na een zelfmoord is het spoor gemiddeld 2,5 uur niet beschikbaar. Dat treft elke keer duizenden reizigers.