In het boek Maxime: Misbruikt, ontspoord en nu... gelukkig!, opgetekend door journalist Jan Dijkgraaf, vertelt Meiland over de moeilijkere perioden in haar leven. Zo werd ze het slachtoffer van ongewenste sexting (het delen van naaktfoto's via sociale media, red.) en is ze ook meerdere keren verkracht. Toen ze aangifte ging doen, werd ze door de politie afgewimpeld.

Meiland zonderde zich daarna af en ging door haar negatieve ervaringen veel feesten en drinken. Uiteindelijk belandde ze dankzij therapie op het goede pad. Er is in het boek ook ruimte voor luchtigere momenten, zoals de ontmoeting met haar man Leroy en de geboorte van haar dochters Claire en Vivé.

Met het boek zien we een andere kant van de 27-jarige realityster dan doorgaans in Chateau Meiland. Ze deelt zeer gevoelige informatie en stelt zich kwetsbaar op. Toch verwacht ze negatieve reacties. Dat komt doordat ze dat al meemaakte na haar optreden in talkshow Humberto, waar ze de komst van haar levensverhaal aankondigde. Sommige kijkers reageerden dat Meiland alleen haar verhaal deelt om geld te verdienen.

"Ja, daar schrok ik wel van. Ik dacht: dit kan me weleens fataal worden", zegt Meiland in gesprek met NU.nl. "Nog steeds denk ik soms: waarom heb ik een boek geschreven? Vanwege die negatieve reacties, die ongetwijfeld komen. Het is ook onmogelijk om ze allemaal te ontlopen."

Als de realityster haatberichten krijgt over Chateau Meiland, doet dat haar niets. "Maar dit is zó persoonlijk, zó anders. Hoe kan je dan zo lelijk doen? Ik vertel gewoon mijn verhaal en wat me is overkomen. Dus ik ga hier hulp bij zoeken en met iemand praten over hoe ik hier het beste mee kan omgaan."

Meiland vond het heftig om haar verhaal terug te lezen. "Veel heftiger dan hoe ik het in mijn hoofd heb, omdat het zo opgesomd wordt. Het is eigenlijk echt veel narigheid in een paar jaar."

Het schrijven heeft niet geholpen met het verwerken van de gebeurtenissen, want dat heeft ze in therapie al gedaan. "Maar het blijft goed om het erover te hebben. En nu besef ik ook hoe anders mijn leven er nu uitziet. Toen ik therapie kreeg, zat ik er nog middenin. Nu is mijn leven zo anders, zo mooi."

Ook Martien Meiland, die een paar jaar geleden met Dijkgraaf zijn eigen levensverhaal in boekvorm uitbracht, vond het niet makkelijk om het boek van zijn dochter te lezen. Hij wist wel wat haar was overkomen. "Maar erover praten doen wij als familie niet", vertelt de voormalig kasteelheer.

"Bij de moeilijke stukken ging ik tussendoor op mijn tablet naar een programma kijken. En dan zag ik in mijn ooghoek haar boek liggen, met haar lieve gezicht op de voorkant. Dat kon ik gewoon niet aanzien, dus legde ik het boek ondersteboven."

Meiland is heel trots op zijn dochter. "Ook vanwege het feit dat ze zoiets gruwelijks op papier heeft gezet. Ze heeft gewoon heel veel pech gehad, als je haar situatie bijvoorbeeld vergelijkt met die van Montana (Meilands oudste dochter, red.)."

Ook Maxime zelf kijkt met een goed gevoel naar het boek. "Ik heb dit toch maar gedaan. Iedereen weet het nu, en iedereen heeft er vast een mening over. Maar ik voel de noodzaak: ik wil dit zwart op wit hebben."

"Ik heb me zo alleen gevoeld. Ik hoop dat mensen die het lezen en hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben, zich hierdoor minder alleen voelen. Want als niemand wat zegt, weet ook niemand dat je er niet alleen voor staat."

Dat wordt volmondig beaamd door haar vader Martien. "Als al één iemand aangifte doet na het lezen van Maximes boek, dan is dat al winst."