In plaats van in busjes van A naar B te gaan, wandelen de Oranjes juist veel op Saba. Het koninklijk gezin komt in de ochtend aan bij Windwardside, een dorp op Saba. Ze worden begroet door een groep dansende kinderen, die de harten van de Oranjes en het publiek doen smelten. Als Amalia ook nog een peuter in haar armen krijgt en knuffelt, is het plaatje helemaal compleet.

Het warme welkom wordt bruut verstoord door een gigantische regenbui, maar gelukkig is het volgende programmaonderdeel binnen. In een buurthuis schuiven de Oranjes aan bij senioren. De doorgaans wat aftastende Amalia lijkt zich op haar gemak te voelen - zeker als de fotografen zijn vertrokken - en kletst erop los. Zo vertelt ze over de hoge hakken waarop haar grootmoeder ooit over Saba wandelde en verklapt ze dat haar bloemige blouse online is gekocht.

De koning, koningin en prinses wandelen daarna verder naar het Harry L. Johnson Museum Park. Daar is een kleine markt waar het koninklijk drietal langs een aantal kraampjes loopt. Amalia lijkt onder de indruk van het werk van een illustrator. De prinses mag van de vrouw een hele stapel kaartjes meenemen, maar dat is voor haar te veel van het goede. Ze neemt uiteindelijk één pakje mee naar Nederland. "Ik probeer altijd kaartjes te schrijven."

Bij een kraampje met biologische verzorgingsproducten vertelt de prinses dat ze altijd spulletjes met een natuurlijke oorsprong koopt. En bij een kraam met tafelkleden zegt Amalia dat ze thuis nog steeds een exemplaar gebruiken dat haar familie ooit uit Saba heeft meegenomen. De prinses lijkt, net als de rest van het gezelschap, onder de indruk van het eiland. "Het is hier prachtig. Ik kom sowieso ooit terug."